موسسه مهاجرتی ورناویزا با داشتن ۱۴ سال تجربه امور مهاجرتی و مشاوره اخذ اقامت بین المللی و صد ها نمونه موفق اخذ کارت اقامت، ضمن ارائه مشاوره صادقانه، به روز ترین و کامل ترین قوانین مهاجرتی را در اختیار متقاضیان مهاجرتی قرار می دهد.
Dominica با نام بین‌المللی commonweatlth of dominica یکی از کشورهای نزدیک ایالات متحده آمریکا به شمار میآید که به دلیل مزیت های بسیار خود مهاجران زیادی را جذب کرده است. کشور دومینیکا که به مشترک المنافع دومینیکا نیز شهرت دارد، یک کشور انگلیسی زبان است. دلیل تغییر زبان این منطقه به زبان انگلیسی را می‌توان بیش از سیصد سال حکومت انگلیس بر این منطقه دانست.
این کشور در سال های اخیر با پیشرفت های چشمگیری از نظر اقتصادی، فرهنگی، هنری و روابط بین‌المللی رو به رو بوده است. دومینیکا کشوری بسیار مهاجر پذیر بوده و می‌توان با طی مراحل قانونی صحیح، در کوتاه ترین زمان ممکن اقامت آن را به دست آورد.
همسایگی با اقیانوس اطلس موجب شده است تا همواره آب و هوای این کشور معتدل و مرطوب باشد. بند نورثپورت مهم‌ترین دماغه این کشور است که بخش عظیمی از تجارت جهانی از آن عبور می‌کند.
به دلیل تشابه اسمی، بسیاری از افراد کشور دومینیکا و جمهوری دومینیکن را یکی می‌دانند، در حالی که این گونه نیست. کلیه قوانین این دو کشور به خصوص قوانین مهاجرتی آن ها کاملا با هم متفاوت است.
در حالی که کشور دومینیکا یک کشور مشترک المنافع به شمار میآید، جمهوری دومینیکن یک کشور کاملاً خود مختار و دارای یک سیستم جمهوری است. دومینیکا را می‌توان یک کشور جزیره‌ای همانند ژاپن دانست؛ چرا که از مجموعه چند جزیره مختلف به وجود میآید. مردم این کشور به شدت نسبت به طبیعت حساس هستند. همین امر موجب شده است تا گروه های مراقبت از طبیعت (nature care) بسیاری در این سرزمین به طور جدی فعالیت کنند.
بیش از هشتاد درصد مردم کشور دومینیکا سیاه پوست هستند و از بومیان جزایر اقیانوس اطلس به شمار می‌آیند. این افراد حتی پیش از کشف دومینیکا در این منطقه حضور داشتند و به فعالیت های ماهیگیری و کشاورزی مشغول بودند.
کشور دومینیکا کجاست؟
کشور دومینیکا جزیره ای بسیار کوچک در بخش دریای کارائیب است. همسایگان این کشور جزیره ای ونزوئلا، ایالات متحده آمریکا، کوبا، جامائیکا، پورتوریکو و همچنین جمهوری دومینیکن می باشند. در واقع، این کشور بین جزایر گوادلوپ (Guadeloupe) که تحت نظر کشور فرانسه هستند، قرار گرفته است. در جنوب این منطقه می‌توان جزایر ماری گالانت را مشاهده کرد و بخش شمالی این جزیره نیز به مناطق مارتینیک می‌رسد. مشترک المنافع بودن این کشور موجب شده است تا امپراطوری بریتانیا تأثیر مستقیمی بر مرز بندی آن بگذارد.
پایتخت و بزرگترین شهر این کشور شهر روسو است. شهر روسو در بخش جنوب غربی کشوردومینیکا قرار دارد و کلیه ادارات بزرگ کشور در همین منطقه ساخته شده اند. در بخش شمالی دومینیکا شهر بندری پورتسموث جای گرفته که بزرگ ترین بندر این کشور محسوب می شود.
شهر توریست پذیر ماریگوت به علت سواحل گرم و دلپذیر خود هر ساله میزبان گردشگران بسیاری از سراسر جهان است. این کشور به طور کامل توسط اقیانوس آتلانتیک شمالی احاطه شده است. کشور دومینیکا مرز زمینی ندارد و تنها از طریق دریا می‌توان به آن دسترسی داشت.
زمان در کشور دومینیکا بر اساس منطقه زمانی یو تو سی -۴ یا کارائیب شرقی محاسبه می‌شود. این در حالی است که جمهوری دومینیکن در همسایگی این کشور دارای یک منطقه زمانی مختص به خود است. دلیل این امر را می‌توان به قرارگیری متفاوت دومینیکا در یک محور متفاوت دانست.
جغرافیای دومینیکا
دومینیکا جنگلی ترین جزیره منطقه موسوم به آنتیل کوچک است. نزدیک به ۹۵ درصد از کشور دومینیکا دارای جنگل‌های مرطوب استوایی است. اگرچه آب و هوای این منطقه گرم و مرطوب است، اما این به آن معنا نیست که در زمستان ها شاهد بارش برف نخواهید بود.
سیاست کشور دومینیکا
قانون اساسی تصویب شده پس از استقلال کشور دومینیکا، رئیس جمهور را به عنوان رئیس دولت و نخست وزیر را به عنوان رئیس کابینه دولت مشخص کرده است. قوه مقننه یا پارلمان از رئیس‌جمهور و یک مجلس تک حزبی تشکیل می‌شود. ۹ نماینده یا سناتور از منصوبان ریاست جمهوری هستند. رئیس مجلس از بین اعضای غیر عضو کابینه یا توسط رأی مستقیم مردم انتخاب می‌شود.
دادستان کل نیز از اعضای کابینه به شمار میآید. نخست وزیر کابینه ای را که رئیس جمهور از میان اعضای مجلس انتخاب خواهد کرد، رهبری می‌کند. طبق قانون اساسی تنها ۳ عضو از کابینه می‌توانند به سناتور تبدیل شوند. مدت تصدی ۵ سال است و حق رأی به افراد بالای ۱۸ سال داده می‌شود.
دومینیکا یکی از اعضای کشورهای مشترک المنافع، سازمان ملل متحد، سازمان کشورهای آمریکایی، جامعه کارائیب و سازمان کشورهای کارائیب شرقی (OECS) است. این کشور دارای یک سیاست مردم سالار است و کلیه قوانین باید پس از رفراندوم به تصویب نهایی برسند.
زبان کشور دومینیکا
کشور دومینیکا تنها یک زبان رسمی دارد و آن زبان انگلیسی است. تقریباً ۹۸ درصد مردم به زبان انگلیسی صحبت میکنند، اما در برخی مناطق هنوز می‌توان برخی فرانسوی زبان ها را نیز مشاهده کرد.
واحد پول دومینیکا
واحد پول این کشور در طول سالیان مختلف تغییر کرده است. تا دهه ۱۹۸۰، واحد پول این کشور از پول کشور انگلستان یعنی پوند پیروی می‌کرد. امروزه دلار کارائیب شرقی (east carbbean dollar) به عنوان واحد پول دومینیکا تعیین شده است. این واحد پول نه تنها در کشور دومینیکا، بلکه در کشورهایی همچون سنت لوسیا و گرنادا نیز به کار می‌رود.
هزینه زندگی در دومینیکا
هزینه های زندگی در کشور دومینیکا با توجه به نرخ سالانه درآمد و همچنین پایین بودن مالیات تقریباً مناسب است. متوسط درآمد خالص ماهانه برای کارگران ساده حدوداً ۷۰۰ دلار است. کارمندان در برخی مواقع از معافیت کامل مالیاتی برخوردار خواهند بود. هزینه‌های مربوط به بهداشت و درمان به علت خصوصی بودن بسیاری از بیمارستان‌ها نسبتاً بالا به نظر می‌رسد.
جمعیت دومینیکا
جمعیت کشور دومینیکا عمدتاً آفریقایی تبار هستند. در برخی مناطق می‌توان مهاجران اروپایی، هندی و کارائیبی را نیز مشاهده کرد. دومینیکا تنها جزیره ای است که هنوز بومیان آمریکایی در آن زندگی میکنند، البته جمعیت آن‌ها با نرخ بسیار شدیدی در حال کاهش است. این بومیان که بخش کمی از جمعیت کل کشور را تشکیل می‌دهند، فقیرترین گروه از مردم کشور دومینیکا به شمار می‌آیند.
جمعیت این کشور در سال ۲۰۲۲ و بر اساس آخرین آمار به حدود صد هزار نفر رسیده است. تراکم جمعیتی در این کشور حدوداً ۱۰۵ نفر بر یک کیلومتر مربع است. اگر چه این کشور جمعیت نسبتاً کمی دارد، اما می‌توان تنوع نژادی بسیار گسترده ای را در بین آن ها مشاهده نمود.
اقتصاد دومینیکا
دومینیکا یکی از فقیرترین کشورهای حوزه کارائیب است. اقتصاد این کشور وابسته به کشاورزی است، اما طوفان های مختلفی به طور متناوب این بخش از اقتصاد کشور را ویران میکنند. در این میان، تلاش هایی جهت تنوع بخشی به اقتصاد دومینیکا از طریق صنعت گردشگری و سرمایه‌گذاری به وسیله مقیمان و مهاجران تا حدی موفقیت آمیز بوده است.
در کشور دومینیکا عمده درآمد مردم از راه کشاورزی به دست میآید. محصولات کشاورزی که صادر می‌شوند، شامل کوپرا، روغن نارگیل، صابون، روغن خلیج و آب میوه هستند. صابون به دست آمده از روغن نارگیل صادرات مهمی برای این کشور محسوب می شود.
در سمت غرب، یک بخش کوچک مونتاژ پوشاک نیز وجود دارد. محصولات چوبی از جمله مبلمان بخش بسیار کوچکی از صادرات این کشور را نیز تشکیل می‌دهند. پورتسموث که یک بندر شمالی در دومینیکا است، مرکز اصلی قایق سازی در کارائیب به شمار میآید. واردات این کشور شامل مواد غذایی، سوخت های معدنی و کالاهای تولیدی هستند.
گردشگری در اواخر قرن بیستم با وجود زیرساخت های حمل و نقل ضعیف جزیره و کمبود نسبی امکانات هتلی و سواحل خوب، به طور چشمگیری توسعه یافت. تقریباً ۸۰٫۰۰۰ گردشگر به صورت سالانه از این جزیره بازدید میکنند.
بنادر خلیج پرنس روپرت و روسو سالانه به بیش از ۳۰۰٫۰۰۰ مسافر کشتی کروز در بازدیدهای روزانه خدمات ارائه می‌دهند. این جزیره به دنبال توسعه ذخایر گیاهان و جانوران منحصر به فرد خود برای جذب گردشگران است. بسیاری از گردشگران دومینیکا را به عنوان “نگین جزایر کارائیب” معرفی میکنند.
حمل و نقل دومینیکا
فرودگاه اصلی این کشور، فرودگاه ملویل هال است که در ماریگوت که بخش ساحلی شمال شرق است، قرار دارد. یک فرودگاه دیگر نیز در منطقه کان فیلد (Canefield) در نزدیکی پایتخت در حال ساخت است. کشتی های بزرگتر برای ورود به دومینیکا از بندر موسوم به دیپ واتر (deepwater) در خلیج وود بریج نزدیک روسو استفاده میکنند، اما پورتسموث همچنان بندر اصلی حمل و نقل و صادرات کشور به شمار میآید.
سبک زندگی در کشور دومینیکا
اگرچه فرهنگ مردم تحت تأثیر آداب و سنن کشورهای اروپایی است، اما بسیار از قبایل هنوز به سنت های قبلی خود پایبند هستند. امروزه تنوع بالای نژادی موجب شده است تا کشور دومینیکا به یک مقصد بسیار مناسب برای مهاجران سراسر جهان تبدیل شود. سرانه مطالعه در این کشور بسیار بالا است و مردم رابطه خوبی با مهاجران دارند. فرهنگ این کشور بسیار غنی است.
سلامت و رفاه در دومینیکا
چندین بیمارستان بزرگ در دومینیکا وجود دارد. نیازهای پزشکی توسط مراکز بهداشتی کوچک تر در سراسر جزیره رسیدگی می‌شوند. بیماری های روده‌ای، دیابت، کم خونی، سل و بیماری‌های مقاربتی مشکلات عمده سلامتی کشور دومینیکا هستند.
تحصیلات در دومینیکا
آموزش ابتدایی در مدارس دولتی اجباری و رایگان است. در کشور دومینیکا می‌توان چند دبیرستان، یک کالج تربیت معلم، یک دانشکده پزشکی، یک دانشکده پرستاری و یک شعبه از دانشگاه West Indies را مشاهده کرد. خوشبختانه بیش از ۹۰ درصد مردم این کشور باسواد هستند.
تاریخ دومینیکا
قبل از استعمار، این جزیره محل استقرار قوم کارائیب بود که از آمریکای جنوبی به آنجا مهاجرت کرده و ساکنین اولیه را بیرون رانده بودند. در ۳ نوامبر ۱۴۹۳، کریستف کلمب دومینیکا را کشور یکشنبه (به لاتین: dies dominica یا روز خداوند) نام‌گذاری کرد.
در سال ۱۶۳۲، اولین مستعمره نشینان فرانسوی بودند، اما با معاهده اکس لاشاپل در سال ۱۷۴۸، بریتانیا و فرانسه موافقت کردند که این جزیره را به عنوان سرزمین بی طرف تلقی کنند و آن را به کارائیبی ها بسپارند. از آن زمان تا سال ۱۸۰۵، دومینیکا بین فرانسه و بریتانیا دست به دست می‌شد.
تا قبل از آن که بریتانیا در سال ۱۷۵۹ جزیره را تصرف کند، کشاورزان فرانسوی در دومینیکا مستقر شده بودند. این منطقه در سال ۱۷۶۳ به طور رسمی به بریتانیا واگذار شد. در سال ۱۷۷۸، نیروهای فرانسوی بخش مارتینیک را تصرف کردند، اما بریتانیایی ها این جزیره را در سال ۱۷۸۳ باز پس گرفتند.
فرانسوی ها که در آن زمان از گوادلوپ آمده بودند، نتوانستند در طی جنگ سال ۱۷۹۵ دوباره کشور دومینیکا را به دست بیاورند. فرانسوی ها در سال ۱۸۰۵ آخرین حمله را به جزیره انجام دادند و اگرچه پایتخت یعنی روسو به آتش کشیده شد، اما آن ها در نهایت مجبور به عقب نشینی شدند.
استقلال دومینیکا
در ۳ نوامبر ۱۹۷۸ دومینیکا به استقلال کامل دست یافت و پاتریک رولاند جان اولین نخست وزیر این کشور شد. دولت جان در تعدادی معاملات مشکوک از جمله طرح اجاره زمین به شرکتی که ادعا می‌کرد، قصد دارد نفت را به طور غیر قانونی به آفریقای جنوبی عرضه کند، دخیل بود. دولت آفریقای جنوبی در آن زمان به دلیل سیاست آپارتاید از نظر تجاری تحت تحریم بین‌المللی قرار داشت.
در انتخابات ۱۹۸۰، یوجنیا چارلز، اولین نخست وزیر زن کارائیب شد. او ابتدا حزب خود با نام حزب آزادی دومینیکا (DFP) را برای مخالفت با قوانین محدود کننده آزادی مطبوعات تشکیل داد و مردم دومینیکا را به سمت روابط نزدیک تر با مردم کشور باربادوس تشویق کرد.
این دولت در سال ۱۹۸۱ با چندین کودتا مواجه شد؛ با این حال، دومینیکا در زمان دولت چارلز ویندک با کاهش قابل توجه بیکاری و تورم و پیشرفت های قابل توجه در زمینه بهبود اقتصادی روبرو شد. حزب او در سال ۱۹۸۵ به قدرت بازگشت و در انتخابات ۱۹۸۶ استوارتر شد. بسیاری انتخاب او را یکی از مهم‌ترین دلایل استقلال کشور دومینیکا می‌دانند.
پرچم رسمی کشور دومینیکا
سخن آخر
اگرچه شرایط اقتصادی این کشور همواره دارای لغزش بوده است، اما می‌توان کشور دومینیکا را به عنوان یک مقصد سرمایه‌گذاری مناسب معرفی کرد. هزینه زندگی در این کشور بالا نیست و به خوبی می‌توان از پس هزینه های مربوطه برآمد. اگر قصد مهاجرت به این کشور را دارید یا می‌خواهید با مراحل کسب پاسپورت دومینیکا آشنا شوید، کافی است با کارشناسان مؤسسه مهاجرتی ورناویزا تماس برقرار کنید.
